| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
brakuje mi matki, ktora mnie wspiera, jest troskliwa i potrafi mi pomoc w trudnych sytuacjach
brakuje mi ojca, ktory mialby odwage porozmawiac ze mna na śliskie tematy
brakuje mi rodziny, spójnej i zgranej, takiej zeby mozna ja bylo po prostu nazwac rodziną
brakuje mi kobiety, która potrafiłaby sprawic ze chociaz na chwile moglbym zapomniec o tym wszystkim czego mi brakuje.
kolejny zawszony dzien, nawet mi sie nie chce go opisywac
położyłem sie spac, ale wstalem bo pomyslalem sobie ze i tak nie zasne przed 4:00 wiec po co mam sie meczyc
po cholere wogole spac skoro jesli zasne to bede mial jakies dziwne sny.
czytam archiwum rozmow
i nie moge
po prostu nie moge, niewiem, nie rozumiem
kawaler to w moim przypadku synonim słowa alkoholik.
zycie jest podłe, było i będzie, jak w takim mlodym wieku moge to wogole powiedziec ?
moge, bo zawsze było dla mnie podłe, autentycznie przez ostatnie hmm niewiem 6 lat spadaja na mnie same paskudztwa, a kazdy dzien jest taki sam
identyczny jak poprzedni i następny z tym że ja dzien po dniu trace zdrowie i siłe zeby to kontynuowac
zabij mnie
dzisiaj znów przysnila mi sie K.
siedzialem na krawezniku obok przystanku, gdzies za mna stala moja rodzina, i ogolnie sporo ludzi czekalo na jakies wydarzenie, panowala atmosfera festynu.
Nagle podjechal samochod i od strony pasażera wysiadła Ona... spodziewalem sie Jej przyjazdu
była przemoczona od deszczu, usiadla obok mnie, przykryłem Ją kocem i przytuliłem.
nic innego mnie nie obchodzilo, ani ta uroczystosc, ktora aktualnie sie odbywala wokół nas, ani wszyscy ludzie, nawet moja rodzina i to ze siedzimy na krawężniku.
nie spodziewalem sie tej bliskosci, ktorą mnie obdarzyła, poczułem niesamowitą ulgę i radośc.
pozniej razem z resztą naszych przyjaciół usiedlismy gdzies na schodach
po drugiej stronie płotu szli jacys wrogo nastawieni faceci
słowo po słowie i doszło do tego że przyszli do nas
jeden z nich był ogromny, odepchnal mojego kumpla bez żadnego wysiłku, wręcz rzucił nim o płot
bałem się o K. znalazlem dla Niej schronienie w jakimś dziwnym pokoju tego budynku pod którym siedzieliśmy
wyszedłem naprzeciw olbrzymowi , mając w ręku podłużny przedmiot przypominający pałke, ale on wyrwał mi ją i zaczał tłuc po głowie i po rękach, potem bił mnie ogromnymi pięściami, miał śmierc w oczach a ja czułem straszliwy ból, moje ciosy nie powodowały u niego żadnych obrażeń
a gdy wszystko to ucichło, ciężko pobity poszedłem do tego pokoju, w którym zostawiłem K. liczyłem na to że mnie przytuli i wesprze, ale zamiast tego leżała sobie z facetem, na którego patrzyła z miłością i wyglądali jakby ta miłośc między nimi trwała już bardzo długo. Trzasnąłem drzwiami i wyszedłem, obolały, smutny i samotny postanowilem się obudzic.
może powinienem sie schowac razem z nia ?
moze to oznacza, ze wszystko co dla niej zrobie i tak nic nie zmieni, wiec powinienem to zostawic ? bez wzgledu na to co zrobie, ona i tak pojdzie swoją drogą nie zwracajac na mnie uwagi.. ?
skoro dla niej rzuciłem się do walki, w której nie miałem żadnych szans nie wywołało u niej żadnego uczucia
to może czas przestac walczyc.... nie tylko we śnie
przez naprawde długi okres czasu sen był dla mnie ukojeniem, oczyszczeniem
zasypiałem natychmiastowo i bez problemu, zawsze uważałem sen za doskonałą ucieczke od problemów oraz za najlepsza formę wypoczynku i relaksu
od momentu, w ktorym brutalnie dotarło do mnie ze K.nie jest mną 'specjalnie' (czyt.wcale) zainteresowana
przez 8 dni, noc w noc miałem koszmary, za każdym razem o tematyce apokalipsy
przerażające wizje konca świata nękały mnie nocą po to żeby jeszcze bardziej przerażające wizje niebycia z jedyną miłością mojego życia nękały mnie za dnia....
tego poranka, w ktorym obudzilem sie po ostatnim ósmym śnie, miałem dziwne uczucie że chyba po prostu umieram żyjąc albo ze dzieje sie coś jeszcze bardziej absurdalnego.
w kazdym razie nie bylo juz wiecej wizji konca świata, ale za to do dziś mam notoryczne problemy z zaśnięciem, wszystko mnie boli, śpie z dwie godziny a pozostałe szesc-siedem spędzam na przewracaniu się z boku na bok i zadręczaniu swojego umysłu Jej wizerunkiem.
czasami aż płaczę bo przeciez odebrano mi jedyną formę ucieczki przed złem tego świata,
stan całkowitej nieświadomości - sen.
i jestem skazany na psychiczne więzienie, bez odpoczynku
gdyby zbadał mnie jakis szaman z przeszlosci, to na 100% uznałby ze zostałem opętany przez demona
nie pomyliłby się ani odrobinę...
sukkubusy...przestancie mnie nękac bo i tak juz w nic nie wierze...
taa, zainspirowany jednym z komentarzy z poprzedniej noty przeczytalem sobie wszystko to, co skrobałem przez te trzy lata i musze przyznac ze bardzo dziwny ze mnie człowiek.
wogole powinienem nazwac to wszystko hmm niewiem, 'w pogoni za ideałem' albo cos utrzymanego w tej banalnej konwencji..
odnosze wrazenie ze jak wreszcie Ją znajde i nie skonczy sie to fiaskiem tak jak zwykle, to nie bede juz meczył serwisu blogi.pl swoimi problemami. taki happy end
tak - czytam komentarze i zakladajac tego bloga nie sadzilem ze kiedykolwiek to powiem ale dziekuje Wam za nie, wiele nas łączy, chociazby to ze chowamy sie tutaj gdy wszystkie inne kryjówki nie dają schronienia.